شیوع هیپودنشیا در دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر قزوین (۸۶-۱۳۸۵)

زمینه: هیپودنشیا یا عدم تشکیل مادرزادی یک یا چند دندان دایمی، شایع ترین ناهنجاری تکاملی دندان است با توجه به این که کمبود دندان ها می تواند موجب ایجاد مشکلاتی در ظاهر، جویدن و اکلوژن گردد، آگاهی از شیوع آن می تواند در شناسایی و پیشگیری از عوارض آن کمک نماید. هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع هیپودنشیا در دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر قزوین در سال تحصیلی 86-1385 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 2619 نفر از دانش آموزان (دختر و پسر) سال اول دبیرستان شهر قزوین با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و معاینه شدند. مشخصات دندانی آنها در پرسش نامه ثبت شد. سپس از تمام نمونه های مشکوک، رادیوگرافی پانورامیک به شیوه استاندارد در یک مرکز انجام شد. به منظور تعیین تفاوت دو جنس از آزمون آماری zاستفاده شد. یافته ها: شیوع هیپودنشیا بدون احتساب دندان عقل در جامعه مورد مطالعه %4/7 بود (در دختران %6/7 و در پسران %2/7). بیش ترین میزان هیپودنشیا در دندان های لترال بالا (%90/46)، پره مولر دوم پایین (%71/23) و پره مولر دوم بالا ( %34/11)دیده شد. میزان هیپودنشیا در فک بالا بیش تر از فک پایین بود. نتیجه گیری: شیوع هیپودنشیا بدون در نظر گرفتن مولر سوم در بین دانش آموزان سال اول دبیرستان شهرستان قزوین معادل %4/7 بود که نزدیک به نتایج بررسی های صورت گرفته در مطالعه های دیگر بود. شیوع این عارضه در بین دختران بیش تر از پسران بود اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.